Het verschoof mijn hele wereld.
Al die stukken in mij die terug te voeren zijn op mijn opa’s in de oorlog – of eigenlijk de oorlog in mijn opa’s – kregen een volledig nieuw perspectief.
Eentje dat je niet kunt bedenken, maar alleen kunt doorleven in een opstelling. Dat je door het systeem aangereikt krijgt doordat het voelbaar is in je lichaam. Zodat je ziel het kan aannemen.
Leven zodat het niet voor niets geweest is.
De oorlog in je opa
Hoe komt het dat onze generatie zo vaak symptomen vertoont die in opstellingen terug te voeren zijn op het oorlogsverleden van onze grootouders?
Een systeem wil overleven.
Bij een grote traumatische ervaring zoals oorlog wordt er door de eerste generatie gezwegen. De pijn is te groot om bij stil te staan. De schouders gaan onder het weer oppakken van het leven. Doorgaan.
De tweede generatie, de kinderen, groeien op bij de mensen die zwijgen over de oorlog. Zij leren om geen vragen te stellen. De pijn bij hun ouders is te groot. De energie van het systeem gaat naar wederopbouw.
De derde generatie is het bewijs dat het systeem heeft overleefd. Het leven is doorgegeven.
Nu kan het zwijgen worden doorbroken en dat doet het systeem door de onuitgesproken gebeurtenissen, het onverwerkte trauma, uit te drukken in symptomen in de levens van deze derde generatie.
Het systeem probeert zichzelf weer in balans te brengen door te her-inneren wat werd buitengesloten. De uitgescheurde bladzijde uit het geschiedenisboek weer toe te voegen. Compleet te worden door ons te laten erkennen wat er was.
Zonder oorlog geen vrede.
_____________
Hier kun je je aanmelden voor de workshops familieopstellingen in Nijmegen.
0 Reacties