Dit ben ik op mijn werk. In de praktijkruimte leg ik af en toe een matje op de grond en pak ik het kussentje en de plaid uit de coachingstoelen erbij. Slapen op het werk? Jazeker.
Ontspannen
Soms is het genoeg om even te gaan liggen en langzaam mijn hele lichaam te voelen ontspannen. Als ik dan elk lichaamsdeel met aandacht even langsloop, beginnend bij mijn voeten, en alles in de mat voel zakken, dan ben ik lekker geland. Ik geef mijn hoofd dan toestemming om mijn gedachten (die natuurlijk gewoon langs blijven hollen, ik ben een mens en geen apparaat met een aan-en-uitknop) even te parkeren voor de duur van mijn pauze. Een paar keer lang uitademen. Een beetje soezen. Een kwartiertje is dan vaak al genoeg. Langzaam overeind komen en een glas water drinken.
En dan gaat het werk gewoon weer door, met het volgende mooie gesprek of die administratie of die training en blogs die geschreven willen worden.
Dutje doen
Soms is er een slaapje nodig, als ik echt moe ben. Doorwerken heeft dan geen zin, efficiënt kun je niet zijn als je je niet kunt concentreren. En als ik dan een wekkertje zet zodat ik zeker weet dat ik zal worden gewekt en ik doe de deur op slot zodat ik zeker weet dat ik niet zal worden gestoord, dan zijn de tijd en de ruimte zo afgebakend dat ik alle waakzaamheid even kan laten varen. En als ik dan na een half uurtje slaap weer wakker word, is mijn lijf weer ontspannen en mijn hoofd weer rustig. En ik vermoed dat dat niet alleen komt door de slaap. Juist het afbakenen van die tijd en ruimte voor mezelf en het even niet alert hoeven zijn, is minstens zo ontspannend en voedend.
Wat zou jij doen?
Slapen op het werk, dat kan natuurlijk niet iedereen. Er zijn misschien geen afgebakende pauzes, er is zelden een begrensde ruimte waar je je terug kunt trekken zonder gestoord te worden. Maar stel dat dat er wel zou zijn? Dat er in een ideale wereld – waarin overigens ook elke openbare ruimte en ieder bedrijf of organisatie een ruimte heeft waar moeders zich terug kunnen trekken om ongestoord en veilig borstvoeding te kunnen geven of te kunnen kolven, maar dit terzijde – zou je er dan gebruik van maken?
Zou je lichaam zich eraan over kunnen geven, aan de ontspanning?
Zou je het jezelf toestaan om je gedachten even te parkeren?
Zou je je innerlijk kunnen onttrekken aan het oordeel van anderen?
Zou je het willen?
Zou je het durven?
Zou je het van jezelf mogen?
Hup, aan de slag met die powernap
Over slapen op het werk wordt nu vooral gesproken in termen van de powernap: met een kort slaapje kun je ‘beter presteren’ en ‘langere dagen draaien’. Het heeft iets van opgestroopte mouwen en de schouders eronder. ‘Vooruit, aan de slag met die powernap’. Dat komt vooral omdat er nog steeds een taboe ligt op rust nemen: het druk-druk-druk hebben wordt nog al te vaak gezien als statussymbool en aan rusten kleeft het oordeel van luiheid.
Maar het slaapje waar ik het over heb, dient niet een doel van langer of meer. Het is niet bedoeld om lange nachtdiensten te kunnen volhouden of beter te presteren.
Slapen om de rust
Het dutje waar ik het over heb, is het slaapje van een gewoon mens, met een lichaam en een zenuwstelsel en gedachten en gevoelens in een wereld met veel vaart en zintuiglijke input. Een mens dat wil dienen: aan het gezin door het ouderschap, aan de samenleving door het werk dat hij of zij doet. Een mens dat wil leven in plaats van overleven. Dat zich prettig wil voelen. Een mens dat daar nou eenmaal rust en voeding voor nodig heeft. En als dat toevallig slaap is, en wel overdag, dan is dat wat er op dat moment mag zijn.
Heerlijk. Ik sta met een glimlach weer op van mijn mat.
Ik wens je rust en ontspanning. Op momenten dat dat voor JOUW lichaam en geest dienend of voedend is.
Herken je dit? Neem contact met me op voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek als je benieuwd bent of coaching iets voor jou zou kunnen zijn. Lees hier meer over coaching bij Praktijk Goud Coaching.
0 Reacties